Во пресрет на христијанскиот празник Велигден, во Зен Ординација ви споделуваме една легенда од светот на уметноста, од периодот на високата ренесанса. Поврзана е со уметникот Леонардо Да Винчи и неговото дело „Тајната Вечера“, а исполнета е со животна мудрост и вистина.
Имено, кога Да Винчи започнал со сликање на оваа славна фреска, што ја прикажува најважната сцена од библиската историја, наоѓал соодветни човечки модели според кои ќе ги наслика ликовите на Исус и дванаесетте апостоли. За ликот на Исус избрал едно момче кое го забележал во црковниот хор, чие лице било со благи црти, нежен тен, бистар и топол поглед – веродостоен визуелен репрезент за добрината и хуманоста на Исус.
По неколку години, уметникот бил во потрага по модел кој ќе одговара на ликот на Јуда. Лик кој би бил олицетворение на предавството, завидливоста, злорадоста, лицемерието и сите темни човечки карактерни особини. Лутајќи по сокаците, здогледал еден гневен и агресивен бездомник во алкохолизирана состојба, со намрштени веѓи и видно разочаран од животот. Токму во неговиот лик Да Винчи го препознал својот Јуда. Кога го донел во трпезаријата на црквата Санта Марија Деле Грацие во Милано (каде што е насликана фреската), просјакот полека се отрезнил и ги препознал и местото и фреската. Тој му се обратил на уметникот: „Сум бил јас овде пред неколку години, кога уште не бев изгубил сè. Тогаш пеев во еден црковен хор, а животот ми беше безгрижен и исполнет со радост. Тогаш бев повикан да позирам како модел за лицето на Исус.“, одговорил бездомникот.
Наравоучение – Исус и Јуда се дел од нашата личност, нашето лице и опачина, светла и темна страна, сонце и месечина. Во нас живеат и добродетелот и предавникот. Додека трае животот, ќе трае и борбата помеѓу нив, и надежта дека ќе победи доброчинителството.
текст: Дана Сиљан
